Voor Ramona Verloop staan humor, authenticiteit, aandacht en voortdurende ontwikkeling centraal in haar leven en in haar werk als leerkracht op IKC De Piramide. Daarmee maakt ze graag het verschil. “Alle kinderen hebben behoefte aan begrip, vertrouwen en aandacht, en die probeer ik hun te geven.”
De loopbaan van deze bruisende 61-jarige leerkracht is veelzijdig en origineel. Vers van de middelbare school is ze meteen gaan werken bij onder andere een slager, een bloemist en een ministerie. Daarnaast bleef zij zich ontwikkelen. Na een afgeronde rechtenstudie belandde ze op 32-jarige leeftijd bij een zorgverzekeraar. Als moeder van twee kinderen combineerde ze deze baan met de verkorte deeltijd-pabo. “Mijn jongste was toen nog geen jaar. Ik gebruikte mijn verlofdagen om stage te lopen op De Piramide, de school van mijn kinderen. Achteraf denk ik: wat bezielde me?”
“Mijn reden om toen voor de klas te gaan staan, was drieledig. Ik vind dat het werk voor de klas ertoe doet: je kunt het verschil maken voor kinderen én je levert daarmee een wezenlijke bijdrage aan de maatschappij. Natuurlijk had ik als moeder van twee kinderen ook praktische overwegingen, zoals de vakanties.”
“De kinderen zijn toekomstige ouders, leerkrachten en wellicht leiders, dus je wilt zorgen dat ze zelfstandige, evenwichtige en medelevende volwassenen worden. Ieder kind heeft natuurlijk speciale onderwijsbehoeften, maar ze hebben allemaal begrip, vertrouwen en aandacht nodig om hun eigenheid te kunnen bewaren.”
“Ik vind het echt nodig om af en toe enorm te lachen in de klas! Soms zijn er blikken van verstandhouding over en weer, bijvoorbeeld als ik iets verkeerd doe en een kind heeft dat door. Dat vind ik zulke leuke momenten! Het is belangrijk dat de kinderen zien dat je fouten mag maken. Dat schept een band.”
“Er worden soms te veel nieuwe dingen achter elkaar geïntroduceerd en daar gaat veel tijd en energie in zitten. Ook de administratieve last trekt soms een wissel. Ik vind het heel fijn dat het OPOZ-bestuur zo toegankelijk is en dat er veel ruimte is voor loopbaanontwikkeling. Tot dit schooljaar was ik jarenlang fulltime groepsleerkracht van een combinatiegroep voor (hoog)begaafde kinderen. Vorig schooljaar ben ik, als cadeautje voor mijn zestigste, een dag minder gaan werken en na afgelopen coronajaar heb ik besloten dit jaar geen eigen groep meer te draaien. Ik wil even geen groepsverantwoordelijkheid meer. Ik sta nu vier dagen in verschillende groepen, waaronder de Plusklas. Ook draag ik in een expertiseteam bij aan de verdere ontwikkeling van het HB-beleid.”
“We hebben een heel fijn team met veel leuke jonge mensen, die ook gedreven en serieus met hun vak bezig zijn. Ik sta er altijd voor open om van hen te leren, zoals op ICT-gebied. Ik blijf me ontwikkelen. Ik keek er altijd al reikhalzend naar uit als we weer trainingen mochten doen. Ik ben nu bijna 61 en doe de post-hbo-opleiding Talentbegeleider. Ik merk dat alles samenkomt in deze baan, mijn werkervaringen en de diverse opleidingen in mijn leven. In mijn lesgeven kan ik eindeloos putten uit eigen ervaringen. Kinderen vinden dat ook boeiend.”
“Het is belangrijk dat kinderen succeservaringen opdoen. Daarom moet je hen ook niet dwingen dingen te doen die ze eng vinden, maar ze daarin begeleiden, stap voor stap. Ik heb één keer een jongetje gehad die het zo doodeng vond om een presentatie te houden, dat hij er vooraf nachtmerries van kreeg. Met mijn eigen angst voor spreekbeurten vroeger op de lagere school in mijn achterhoofd gaf ik hem de kans zijn presentatie in een aparte ruimte voor een klein groepje vertrouwde klasgenoten te houden. Natuurlijk moest ik hem wel beoordelen! Dit werd echter een eerste succeservaring, waarvan er later meer volgden. Toen ik hem zag dansen en zingen in de eindmusical kreeg ik gewoon kippenvel! Ja, dan ben ik dankbaar dat ik daaraan heb mogen meewerken.”