‘Als vwo’er wilde ik naar de universiteit', aldus Caroline Jongejan, leerkracht van groep 1/2B en coördinator Onderbouw op IKC De Springplank. ‘Het werd de studie bestuurskunde. Vervolgens werkte ik eerst in het universitair onderwijs en later bij een wetenschappelijk onderzoeksbureau. Daar kon mijn contract vanwege bezuinigingen niet worden verlengd. Ik oriënteerde me op ander werk en wilde iets met kinderen doen. Zo ver was ik al met mijn ideeën, toen mijn moeder mij vroeg: “Waarom word je geen lerares?” Op de middelbare school kwam dat al uit mijn beroepentest.’
‘Ik ging naar de pabo en volgde de verkorte leerroute. Op de dag dat ik mijn scriptie afrondde, beviel ik van mijn eerste kind. Het duurde nog drie jaar voor ik serieus overwoog om als leerkracht aan de slag te gaan. Dat gebeurde toen ik op zoek ging naar een geschikte basisschool voor mijn oudste zoon. Ik snapte niet hoe die jonge meiden dat deden voor de groep, want ik vond al die kinderen onderwijzen een enorme verantwoordelijkheid.’
‘Als zij-instromer begon ik op de Meester Verwers. In het montessorionderwijs voelde ik me thuis, want de onderwijsvisie “vrijheid in gebondenheid” spreekt me erg aan. Tijdens de montessoriopleiding maakte ik veel onderwijsmaterialen, die ik nu nog gebruik.’
‘Sinds 2012 werk ik op IKC De Springplank, een daltonschool. In een van mijn eerste jaren hier heb ik de luxe gehad videotraining te kunnen krijgen. Aangezien het toen al tien jaar geleden was dat ik kleuters had lesgegeven, en dan ook nog met de specifieke montessorimaterialen, heb ik dit aanbod met beide handen aangegrepen.’
‘Lesgeven zie ik als een supergroot gezin runnen. Het gaat erom kinderen warmte en veiligheid te bieden, zodat ze kunnen groeien. De kinderen zijn me allemaal even lief. Het is mijn verantwoordelijkheid om ze een rijke omgeving te bieden, waar ze leren verantwoordelijk te zijn voor zichzelf en anderen, zelfstandig en zelfredzaam te worden, en leren samenwerken.’
‘Kinderen zijn in een veilige omgeving van nature nieuwsgierig. Daar maak ik gebruik van, door mijn groep veel keuzemogelijkheden te bieden. Het keuzebord en het takenbord helpen daarbij. In groep 1 doen kleuters al drie taken nagenoeg zelfstandig en in groep 2 al vijf, op het moment dat ze dat zelf willen. Het maatjesbord en het “wie kan me helpen?”-bord stimuleren kleuters om samen te werken.’
‘Kinderen zijn niet altijd gemotiveerd. Ze hebben dan een gericht zetje nodig. Ik ben voortdurend bezig om ze te stimuleren en dat probeer ik door zo veel mogelijk maatwerk te leveren. Daarnaast betrek ik de klas bij succeservaringen: “Kom eens kijken, wat voor mooie bouwkaart hier is gemaakt. Dit kunnen jullie ook proberen!” Ik stimuleer ontdekkend leren onder andere door kinderen eerst zelf uit te laten vinden hoe een spel werkt.’
‘De opleiding “Specialist Het Jonge Kind” hielp me bij uitdagingen in mijn werk als coördinator Onderbouw. Met een jongere, nieuwe ploeg onderbouwcollega’s werd het tijd om onze visie op kleuteronderwijs te herijken. We werken aan eenvormigheid in onze aanpak. Ik stimuleer dat we open op elkaar afstappen met onze vragen. Samen leren door kennis en ervaringen te delen. Ik vind dat zelf ook inspirerend. Zo geef ik nu kinderyoga aan de groep, met dank aan een ex-collega die tevens yogadocente is.’
‘Als fulltimer krijg ik scholing na schooltijd niet voor elkaar in combinatie met mijn beschikbare tijd en energiehuishouding. Mijn wens zou zijn dat OPOZ-medewerkers uitgeroosterd worden om te kunnen studeren en het aanbod schriftelijk te verwerken. Als tegenprestatie geven ze hun opgedane kennis door aan het team. Nu leer ik vooral door vakliteratuur te lezen. Kijk, ik heb een hele stapel liggen!’
.webp)
Deze inspirerende boeken leest Caroline.